Fundacja Ludzki Świat: W dżungli z lokalami

Za nami trzydniowa przeprawa przez dżungle na północy Tajlandii. Dobraliśmy się w większą grupę z ludźmi z różnych krajów. Pierwszy dzień przywitał nas monsunowym deszczem. Pomimo okryć przeciwdeszczowych okazało się, iż przemaka wszystko i wszędzie. Osobiście chciałbym nadmienić, że nie wytrzymał nawet mój zegarek z wodoodpornością do 50 m jednej z wiodących marek turystycznych.(mówi Michał) Wieczorem doszliśmy do wioski plemienia Meo. Tam spaliśmy w typowym domu zbudowanym na balach. Posiłki na całej trasie składały się głównie z ogromnej ilości ryżu lub makaronu, warzyw i odrobiny mięsa. Dzień drugi (zostało nas tylko 5 osób) minął nam na ponad 7 godzinnej wspinaczce do wioski Karen, gdzie trudy przeprawy wynagrodziły nam wspaniałe widoki okolicznych szczytów i przesyconych zielenią tarasów ryżowych. Nieodłącznym elementem naszego przemarszu było dwoje przewodników. Wyższy Moi (160 cm) oraz niższa Noii (130cm). Jednak byliśmy w błędzie !! Okazało się, iż Noii pomimo naszych przepuszczeń, że jest to kobieta, okazał się mężczyzną. Pomyłka dosyć powszechna w Tajlandii. Podstępne stają się tutaj ubiór, głos, ogólna aparycja zewnętrzna. Jednakże Moi i Noii okazali się braćmi. Podczas całej wyprawy umilali nam czas anegdotkami z pogranicza historyczno- naturalnego. Na przykład Noii pokazywał nam stare okazałe rany cięte na lekko licząc 70 szwów, które wyniósł z bójki, podczas której jego brat (Moi) zabił człowieka. Po tym zdarzeniu spędził dwa lata w tajskim więzieniu, a wiadomo, że te do łatwych nie należą. Tak to nam mijała wędrówka. Przewodnicy byli naprawdę bardzo pomocni i uczynni. Razem nawet ku uciesze lokalnej gawiedzi naostrzyliśmy przy specjalnym kamieniu na brzytew mój nóż. Z wiadomych powodów temat noży jest im bardzo bliski. Każdy z nich miał przynajmniej po maczecie i nożu. Mogliśmy zatem wymienić się wzajemnymi spostrzeżeniami i uwagami z zakresu tych gadżetów. Dzień trzeci to krótsze już zejście do cywilizacji. Zmierzyliśmy się godzinną przeprawą na słoniu oraz spływie na bambusowych tratwach.

Po jutrze musimy przejść granicę z Laosem. Tam czeka nas dwu dniowy spływ w głąb kraju. Ostatnie 300km do stolicy Laosu- Vientaine pokonamy lądem. Na miejscu już czeka na nas sierociniec, szkoła oraz wstępnie zarezerwowany pokój w mieszkaniu.

Moi